Η Λαμία κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, 1946-1949
English abstract_:_The main purpose of this thesis is to deal with the Civil War in Lamia and its effects on the daily life of the city. Moreover, the politics of the Communist Party of Greece as a whole before and after signing the Deal of Varkiza is analyzed, as well as the actions of the political plans of the party and EAM. The dominance of EAM is presented before Varkiza within social and political context, but also the successive situation with the creation of the National Guard and the gradual debilitation of the leftist groups, which were led to lawlessness. The appearance of rightist illegal groups played an important role in this matter, which with the tolerance and support of the National Guard caused a climate of terrorism by prosecuting citizens of leftist beliefs. The whole situation was called ‘white terrorism' and the capstone of these developments constituted their legalization with the Vote C, which criminalized the communistic ideology and led to the arrest and exile of many people. Furthermore, the original persistence of the communist party on the strict compliance with the Deals of Varkiza is also mentioned, in spite of the objections of some members and executives with Aris Velouchiotis being the leader, but also his then shift to the armed fight and the foundation of the Temporary Democratic Government. Finally, there is an extensive reference to the sweeping operations of the National Army which led thousands of those residing in the mountainous regions away from their homes, in order to weaken the Democratical Army of Greece, which to a great extent based their supplies and information provision on them. This strategy proved to be militarily successful, as the Democratic Army gradually led to disintegration. However, the tragic consequence was the hardship caused on about 700 thousand people, later called ‘rebel victims’, their transfer to Safety Centers and their exposure to horrendous living conditions for about three years.
Κύριος στόχος της διπλωματικής εργασίας είναι η ενασχόληση με τον Εμφύλιο Πόλεμο στη Λαμία και την επίδραση που άσκησε στην καθημερινότητα των κατοίκων της πόλης. Επιπλέον, εξετάζεται η εν γένει πολιτική του ΚΚΕ πριν και μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, καθώς και οι δραστηριότητες των οργανώσεων του κόμματος και του ΕΑΜ. Παρουσιάζεται η υπερίσχυση του ΕΑΜ προ Βάρκιζας σε κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, αλλά και η διάδοχη κατάσταση με τη δημιουργία της Εθνοφυλακής και τη σταδιακή αποδυνάμωση των αριστερών οργανώσεων, οι οποίες οδηγήθηκαν στην παρανομία. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη διαδραμάτισε η εμφάνιση των δεξιών παρακρατικών ομάδων, οι οποίες με την ανοχή και την υποστήριξη της Εθνοφυλακής δημιούργησαν ένα κλίμα τρομοκρατίας με διώξεις πολιτών αριστερών φρονημάτων. Όλη αυτή η κατάσταση ονομάστηκε «λευκή τρομοκρατία» και επιστέγασμα των εξελίξεων αυτών αποτέλεσε η νομιμοποίηση τους με το Ψήφισμα Γ’, το οποίο ποινικοποίησε την κομμουνιστική ιδεολογία και οδήγησε στη σύλληψη και στην εξορία πολλών ανθρώπων. Ακόμη, γίνεται λόγος για την αρχική επιμονή του κομμουνιστικού κόμματος στην αυστηρή τήρηση των συμφωνιών της Βάρκιζας, παρά τις αντιρρήσεις μερικών μελών και στελεχών προεξάρχοντoς του Άρη Βελουχιώτη, αλλά και τη μετέπειτα μεταστροφή του στον ένοπλο αγώνα και την ίδρυση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης. Τέλος, γίνεται εκτενής αναφορά στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού που οδήγησαν χιλιάδες κατοίκους ορεινών περιοχών μακριά από τα σπίτια τους, προκειμένου να αποδυναμώσουν τον ΔΣΕ, ο οποίος βάσιζε σε μεγάλο βαθμό τον εφοδιασμό και την παροχή πληροφοριών του σε αυτούς. Στρατιωτικά αποδείχθηκε ότι αυτή η κίνηση ήταν επιτυχημένη, καθώς ο Δημοκρατικός Στρατός οδηγήθηκε σταδιακά σε διάλυση, ωστόσο τραγική συνέπεια αποτέλεσε η ταλαιπωρία περίπου 700 χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι ονομάστηκαν «συμμοριόπληκτοι», η μεταφορά τους σε Κέντρα Ασφαλείας και η έκθεσή τους σε τραγικές συνθήκες διαβίωσης για 3 περίπου χρόνια.